W tradycjach ezoterycznych uznaje się, że poziomy rzeczywistości zostały stworzone w kierunku Duch – Materia. Postaram się to przedstawić w uproszczony sposób, uzupełniając o informacje z moich wglądów, wizji i doświadczeń duchowych.  Szczegółowego opisu wykresu : „Budowa Jaźni zbiorowej i indywidualnej„, dokonam kiedy indziej, gdy będę wyjaśniać w jaki sposób powstaje Świadomość i Ciało człowieka. Teraz opowiem o tym ogólnie.

Wszelkie istnienie wyszło od Boga, czyli czystej Świadomości Absolutu (Duch), następnie wyłonił się pierwiastek żeński czyli poziom (Pra)Materii (Nieświadomość, Ciało Absolutu).  Poziom Mentalny (na wykresie środkowy) powstał jako efekt wejście Ducha – Świadomości w Materię i bycia w niej „uwięzionym”.  Czyli oderwanym od Absolutu, dlatego wymiar fizyczny generuje to, co nazywamy cierpieniem. Bo tak patrzy na swoje więzienie Duch – świadomość całego stworzenia, gdy został oderwany od Absolutu.  Dokonuje się to na poziomie zbiorowym  i indywidualnym co wykazuję w cyklu artykułów Mandala Cienia.  Efektem zejścia człowieka na ziemię jest właśnie powstanie konstruktu zwanego Ego (Średnia Jaźń). To ograniczona Świadomość „uwięziona” w Ciele czyli Nieświadomości, dlatego patrzy na świat przez pryzmat iluzji i zniekształceń. Cała Jaźń człowieka jest spoiwem łączącym wszystkie stworzone poziomy rzeczywistości, a istoty duchowe (przejawy uniwersalnego Ducha – Świadomości Boga), stworzone przed nim, są jednocześnie samodzielnymi i świadomymi aspektami jego umysłu na poziomach niefizycznych. Innymi słowy, umysł zbiorowy człowieka ( Jaźń zbiorowa wszystkich ludzi) zawiera w sobie wszystko, co zostało stworzone. Na najwyższym poziomie, wszystko jest jednością, w łączności z Bogiem.

Powrót do Źródła odbywa się odwrotnie, z dołu do góry czyli z poziomu fizycznego, świadomość człowieka poprzez rozbijanie iluzji i projekcji nieświadomości, uwalniania z niej swojego Ducha, wznosi się i poszerza do poziomu doświadczenia Absolutu poprzez jego męską (Logos, Duch, zbiorowa Świadomość) i żeńską emanację (Przestrzeń, Pustka, Bogini). Nie wiem czy ktoś przede mną mówił o tym w taki sposób, ale warto zaznaczyć, że tradycje wschodnie koncentrują się na żeńskim przejawie Absolutu czyli wchodzeniu Świadomości w Pustkę (Pustka to oczyszczona z projekcji i cieni Nieświadomość – Ciało każdego człowieka, w szerszej perspektywie – Materia), natomiast tradycje zachodnie – na Logosie – czyli żywym, inteligentnym kontakcie ze zbiorową Świadomością (od Chrystusa, Ducha Świętego, Aniołów itd). Dlatego nie ma jednej uniwersalnej ścieżki duchowości, tylko dwie, jedna to żeńska a druga męska. Nie powinno to dziwić, bo cała rzeczywistość, w jakimkolwiek przekroju jest zbudowana na dualizmie. Absolut podzielił się na dwie podstawowe emanacje (Ducha i Materię) dając tym samym potencjał RELACJI MIŁOŚCI I POŻĄDANIA między męską (Bóg) i żeńską (Bogini) siłą stworzenia. Więcej o tym opisuję w artykule: O pierwotnym pożądaniu Ducha i jego seksualności w relacji z człowiekiem jak również w artykule: Rozwój Świadomości: Wieczny taniec Ducha i Formy.

1. FORMA, MATERIA I CIAŁO – POZIOM ASTRALNO-EMOCJONALNY-FIZYCZNY. NIEŚWIADOMOŚĆ I JEJ PROJEKCJE (Niższa Jaźń, Żeński pierwiastek kosmiczny)

To to ten poziom, w którym tworzą się i funkcjonują wszelkie wyobrażenia, myślokształty, emocje, obrazy, formy i ciała.  W warstwie „najgęstszej” to po prostu realny świat. To żeński pierwiastek Absolutu, Jego Ciało, które się wydzieliło z Niego – czyli z Świadomości. Dlatego Materia – Bogini, jest Nieświadoma, ale za to, jako przeciwieństwo dla Świadomości (Ducha) tworzy formy i ucieleśnia, ożywia Ducha czego przykładem są organizmy żyjące. Dlatego Bogini uosabia życie biologiczne i mając zdolność do tworzenia form dla Ducha, jest podobnie jak on, nieskończona. Dlatego ewolucja jest wyrażeniem się uwięzionego Ducha w Materii, dążącym do wytworzenia takich fizycznych form, które pozwolą mu się w pełni wyrazić i uwolnić – do poziomu łączności z Absolutem. Tak powstał człowiek – wedle wielu mistycznych tradycji – ukoronowanie stworzenia. Duch, jak wspomniałam dąży do wypełnienia sobą całą nieświadomą Materię. W ten sposób czyni ją swoją partnerką, Mądrością Bożą. Widzimy to nie tylko w ewolucji stworzenia, gdzie Świadomość Ducha wędrowała od najprostszych form po umysł człowieka, gdzie wreszcie mogła się obudzić, ale także w ewolucji kultury – gdzie mężczyźni – archetypowo reprezentujący Ducha, dojrzewali do uczynienia kobiet (reprezentujących Ciało – Boginię) równymi sobie partnerkami dając im dostęp do edukacji i niezależności. Wreszcie na poziomie indywidualnym, mamy ten sam proces w wewnętrznej relacji swojego Ducha i Ciała. Początkowo świadomość traktuje Ciało, czyli swój pierwiastek żeński jako niedoskonałe, buntując się przeciwko nieobliczalności życia, chorobom itd, czyli tego wszystkiego czego ego nie może kontrolować co powoduje jego cierpienie. W wyniku praktyki duchowej, stosunek do Ciała ulega zmianie, zostaje uświęcone w Jaźni, następuje harmonia Ducha i Ciała. I to jest właśnie stan Duszy – gdy Duch wypełnia sobą całą oczyszczoną z cieni nieświadomość, w efekcie człowiek poznaje wszystkie przyczyny cierpienia, tym samym może dzięki wiedzy poszerzyć perspektywę i wznieść się na poziom Miłości i relacji z Absolutem. Istnienie w tym stanie jest błogością i rozkoszą, czystym doświadczeniem Ducha w Formie, miłosno-seksualną ekstazą.

Świat astralny jest „najniższym poziomem” świata niefizycznego, tak zwaną Niższą Jaźnią.  Jest reaktywną projekcją podświadomości (Ciała), a więc subiektywne elementy przeważają nad obiektywnymi.  Technika wchodzenia w świat niefizyczny – oobe, często  zaczyna się od  tego wymiaru najbliższego fizycznemu, o czym świadczy fakt, że obenauci rozglądając się, widzą dokładnie swoje otoczenie domowe, jednakże szczegóły się nie zgadzają, począwszy od odbicia lustrzanego i zmiany kierunków, skończywszy na przedmiotach, które wykreował umysł a które fizycznie nie istnieją.

Na tym poziomie, przy nieprzepracowanej i niedojrzałej podświadomości, funkcjonują oczywiście istoty demoniczne i toksyczne, czyli tzw cień – są to istoty duchowe (podzielony Duch), uwięzione w formach, jakie nałożyła na nie reaktywna nieświadomość. Ich cechą charakterystyczną na tym poziomie jest to, że potrafią być niezwykle realistyczne w odbiorze.  Cień , czyli uwięziony w nieświadomości Duch, będzie się jawić dziecięcej nieświadomości jako demony, szatan, diabeł, źli kosmici i tak dalej. Najgłębsza nieświadomość to tak zwane archetypowe jądro ziemi – Pustka, w której uwięziony jest Duch, to stan śmierci duchowej, po którym jest przebudzenie i nowe życie.

Odbiór istot duchowych na poziomie astralno-emocjonalnym,  jest zawsze projekcją podświadomości człowieka, zakodowanych w niej mechanizmów, wzorców, programów. To one tworzą „ubranie” istoty duchowej.  Byty same w sobie są  reprezentacją różnych aspektów Świadomości a wiec z natury nie mają wyglądu. Te nieuświadomione przez ego i nieakceptowane  jawią się toksycznie i  czekają na przetransformowanie formy przez świadomość. Dlatego im bardziej człowiek pracuje ze swoim cieniem, toksycznymi wzorcami podświadomości  itd, tym poprzez ich rozpuszczenie (demaskowanie iluzji i projekcji)  ma szansę przebić się „wyżej” i ujrzeć te istoty w postaci czystej – boskiej. Jak to jest możliwe?  Proces ten opisuję w artykule: Alchemia Cienia – z upadłego Anioł.

Tak więc poziom astralny jest przebogaty i podobnie jak świat fizyczny zawiera odbicie wszystkiego co jest w ludzkich umysłach i jaźniach.

Na najwyższych poziomach świata astralnego zaczyna się odbiór zbiorowej nieświadomości (zbiorowego Ciała – czyli Bogini)  i przejście do świata mentalnego, który umożliwia czystszy odbiór archetypów (form) przez jakich odbieramy Ducha.

2.  ŚWIAT MENTALNY (świadomość na poziomie Psyche – ego – hybryda, Średnia Jaźń)

Jest to poziom nieco subtelniejszy od astralnego. Tutaj odnajdziemy przyczyny wszystkich projekcji umysłu ludzkiego i zbiorowego.  To ekumena  myśli, idei, inspiracji, impulsów, koncepcji. Coś bardziej pierwotnego niż obraz tworzony przez Ciało (podświadomość), powiedzmy – jego przyczyna, wymiary,  szkic, plan, koncepcja. Ten poziom grupuje wszystko, co człowiek wie o sobie,  świecie materialnym oraz duchowym.

Poziom mentalny człowieka związany jest z wolą i samoświadomością ego, która jest po prostu Średnią Jaźnią. Średnia Jaźń jako hybryda męskiego i żeńskiego pierwiastka, czyli  łącznik góry z dołem, ma za zadanie wniknąć w niższą Jaźń – czyli nieświadomość, na czym polega każda praktyka duchowa, jak wspomniałam wcześniej.   Cała kultura, język, słowa są formami poziomu mentalnego – wyrażeniem się zbiorowego Ducha ludzi.   Świat mentalny nie jest tak bogaty jak świat emocjonalny. Tak naprawdę jest ograniczony w przeciwieństwie do nieskończonej nieświadomości – Materii –  żeńskiej emanacji Absolutu oraz nieskończonej świadomości – Ducha – męskiej emanacji Absolutu. Ten poziom, jako wiedza ludzi, grupuje zawartość poziomu astralnego w symbole, archetypy, symbole, słowa, wzory, idee i wspólne „przyczyny” – na tym polega kultura i nauka. Na przykład – na poziomie najniższym świata emocjonalnego,  archetyp Cienia (uwiezionego w nieświadomości Ducha) objawić się może w nieskończenie wielu postaciach – od „negatywnych” zwierząt, demonów, po kosmitów -gadów i Szatana.  Natomiast w świecie mentalnym, będziemy mieć ograniczoną ilość wyrażeń określających ciemną stronę.  To poziom archetypów, symboli, abstrakcji i paradoksów, które stoją za naturą rzeczywistości i które człowiek ZASYMILOWAŁ w swojej kulturze i świadomości.

3. POZIOM DUCHA – LOGOS – ŚWIADOMOŚCI BOGA (Wyższa Jaźń, Męski pierwiastek kosmiczny)

Najtrudniejszy do opisania. To wymiar nieskończoności, pierwotnie męskiej emanacji Absolutu, która wydzieliła z siebie Materię – żeński pierwiastek.  Na poziomie najniższym to po prostu Czas – Pamięć i Świadomość Przestrzeni, gdzie Świadomość jest Logosem, a Przestrzeń – Boginią, Pra materią.  Dlatego właśnie wymiar Ducha jako czas, powoduje zjawisko starzenia się i śmierci biologicznej.  Na wyższym poziomie Duch to oczywiście życie wieczne. To ekumena boskich emanacji – Boga i Bogini w najczystszej formie, w relacji hierogamicznej.  Wymiar Ducha poszerza się nieustannie o swoje uwolnione z nieświadomości aspekty, które wcześniej zeszły „w dół” i zostały w Materii uwięzione.  Dlatego świadomość człowieka może wznieść się na ten poziom łączności z Absolutem gdy jego Podświadomość jest już oczyszczona z projekcji – z cieni a następnie wypełniona scalonym o swoją ciemną stronę Duchem.  W buddyzmie to będzie oczywiscie wypełniona Świadomością Pustka.  Archetypy Ducha i Ciała są  odbierane w swojej najwyższej i najczystszej postaci. Wszystko co stworzone ma swoje pierwotne źródło właśnie tutaj. Stąd pochodzą dusze ludzi (będące komunią Ducha w Ciele na podobieństwo Absolutu).  Dominuje uczucie pełni , jedności wszystkiego co stworzone, Miłości i harmonii . To stan edeniczny, w którym przepracowaliśmy swoje cienie (rozpuściliśmy projekcje i iluzje fałszujące odbiór Ducha i Materii), zintegrowaliśmy swój umysł, Ducha i Ciało i odzyskaliśmy nieskończoną łączność z Absolutem wchodząc na poziom Boga (w przypadku mężczyzn) albo Bogini (w przypadku kobiet). Tym samym przestajemy już być hybrydą męskich i żeńskich cech jaką byliśmy na poziomie średniej jaźni, poprzez uwolnienie  swojego najgłębszego cienia  i dopełnienia  w jaźni. Kobiety uwalniają z siebie Ducha, a mężczyźni Bogini, tym samym Jaźń na poziomie świadomości Duszy nie jest już troista, tylko dwoista – DUCH + CIAŁO = DUSZA,  czyli 1+1 = jedność dwojga, na podobieństwo Absolutu, gdzie Duchem jest Bóg, a Ciałem  – Bogini (Pra) Materia.

Sny, wizje, wglądy z tego poziomu przepełnione są nieopisanym uczuciem przepełniającej miłości, łaski i najczystszego uczucia istnienia.  Świat Ducha – najwyższy, odpowiada paradoksalnie najgłębszej warstwie naszej jaźni – centrum istnienia. Jest to  odpowiednik umysłu w stanie buddystycznej pustki, który nie musi już tworzyć projekcji ani iluzji tylko odbiera rzeczywistość taką, jaką jest dla Duszy.

Jeśli ktoś ma wrażenie, że znalazł się bardzo wysoko, ale  widzi piekło, albo Szatana, albo ma do czynienia z systemem udającym duchowy poziom, w którym jest zarysowana konieczność walki ze złem, to oznacza, że tak naprawdę znajduje się cały czas w niższych planach astralnych. Tak więc nie można dać się nabrać.

Poziom Ducha jest WYJŚCIEM Z DUALIZMU DOBRA I ZŁA, ŚWIATŁA I CIEMNOŚCI itp. Na tym poziomie, ten tzw Szatan, zbiorowy Cień, zło, itd jest już połączony z Źródłem i jest częścią całego stworzenia, przepełnionego miłością Boga.

Ponad Światem Ducha, znajduje się ekumena Źródła. Wg kabalistów i mistyków innych tradycji, jest ona największą Tajemnicą, niezgłębioną przez człowieka.

PO CO TO WSZYSTKO? 🙂

Na podstawie moich doświadczeń z Duchem uważam, że celem stworzenia jest to, żeby męski pierwiastek kosmiczny – Duch – Świadomość Absolutu wypełnił sobą wszystko, co oderwane od Niego, a tym właśnie jest wymiar fizyczny – nieświadomą Materią, w której uwięzione są jego aspekty w  tak zwanym upadku czy też wyparciu. Są to wszelkie demony, mary, maleficzne formy bogów i bogiń, szatany, cienie będące efektem zejścia w wymiar fizyczny i uwięzienia w nieświadomości, swoim pierwiastku żeńskim, która ich traktuje jak agresorów z powodu niedojrzałości i niewiedzy.  Podzielenie Ducha uczyniło świadomość człowieka okrojoną, ograniczoną, oderwaną od Absolutu, co generuje cierpienie.  Więcej o tym opisuję w artykule: Zejście Duszy w wymiar fizyczny – oddzielenie Ducha i Ciała. Ciało, Forma, Materia, przestrzeń dla Świadomości- zawsze jest pierwiastkiem żeńskim czyli Boginią, żeńską emanacją Absolutu. Duch kierowany pożądaniem do swojego przeciwieństwa, dąży do wejścia w Materię (która jest jego Świątynią, przestrzenią wyrażenia się) by połączyć się z tą częścią siebie, która została uwięziona, ale przede wszystkim po to, by Materię uczynić równą sobie partnerką, ŚWIADOMĄ. To stąd praktyki duchowe polegają na wchodzenie wgłąb umysłu, uwalnianiu aspektów Świadomości z iluzji podświadomości, co scala Ducha a następnie powoduje jego wejście w Ciało.  Akt wchodzenia Ducha w Ciało wyrażone jest w tradycjach wschodnich i zachodnich – od Świadomości wchodzącej w Pustkę (oczyszczone Ciało, czyli oczyszczona podświadomość), po zstąpienie Ducha Świętego w Ciało, aż wreszcie mistyczną tantrę, kundalini (wchodzenie Ducha w Ciało) czy ekstazę, która jest seksualnym doświadczeniem Boga wypełniającego Ciało. Dzieje się to na poziomie indywidualnej Jaźni (Duch wypełniający Ciało człowieka) , zbiorowej (Duch wypełniający Materię) i globalnym – Duch wypełniający przestrzeń, będąc Czasem – czyli Świadomością i Pamięcią całej Przestrzeni.

DWA RODZAJE PUSTKI

Wg moich wglądów w relację Ducha i Materii, Boga i Bogini, to z jednej strony wymiar duchowy jest przeszłością, bo to z niego wyłoniły się wszystkie poniższe „gęstsze” wymiary, i w stanie tego oddzielenia jest tym, co nazywamy Pustką – Świadomością bez Formy.  To stan cierpienia ponieważ Duch nie ma jak się wyrazić, dlatego schodzi w dół. Odpowiada mu Pustka w najgłębszym wymiarze Materii, która z kolei jest Formą bez Świadomości.  To także jest stan cierpienia, ale od strony Bogini. Gdy jest reaktywna, emocjonalna, nie umie wyjść z danych powtarzalnych zachowań, ponieważ nie ma Świadomości. Te dwa rodzaje pustki występują oczywiście u każdego człowieka. Dlatego jego Duch dąży do wypełnienia całego Ciała.

Gdy już przejdziemy przez wszystkie zniekształcające rzeczywistość projekcje i iluzje, wtedy wymiar duchowy staje się przyszłością -wspomnianą powyżej udaną komunią Ducha i Ciała,  hierogamią męskiej i żeńskiej emanacji, które dojrzały do wiecznie rozwijającej się relacji w miłości i harmonii. Wtedy to „oddzielenie od siebie” staje się „powrotem do siebie”, a pustka staje się pełnią – doskonałą Świadomością w doskonałej Formie. Celem wszystkiego, jest więc dojrzewanie i wieczny rozwój miłosno-seksualnej RELACJI Boga i Bogini, ponieważ zarówno Duch jak i Materia, są nieskończone.  Więcej o tym piszę w artykule: Rozwój Świadomości: Wieczny taniec Ducha i Formy jak również  w „Ewolucja Świadomości„