Jak poznamy swój umysł i swoje potencjały, zarówno te, które uważamy za „jasne”, jak i te „ciemniejsze”, wtedy możemy je użyć efektywnie i skutecznie, w takiej sytuacji jakiej tego wymagają. Gdy z kolei siebie nie znamy, wtedy często jesteśmy chaotyczni i mało skuteczni. Nasze umiejętności mieszają się i są używane nie wtedy, gdy trzeba. Przypomina to układankę, w jakiej dany puzzel jest nie na swoim miejscu. Na przykład w sytuacji, w której należy użyć asertywności i stanąć w obronie granic, to zachowujemy  się jak ofiara. Z kolei tam, gdzie powinniśmy  wykazać się dyskrecją i usunąć w cień, to zachowujemy się jak słoń w składzie porcelany. Odpowiednio „ułożone” cechy w przegródkach umysłu otwierają nowe, pozytywne możliwości w wyrażaniu się.

To jest właśnie dojrzały, prześwietlony umysł.  Człowiek, który ma porządek w szafie, i wie co w niej jest, szybciej  się ubierze na określoną okazję, wybierając najlepszy strój.  I tym jest mądrość –  wyborem najlepszego rozwiązania w danej sytuacji. Żeby jednak był ten wybór, musimy poznać dokładnie swoje możliwości i temu służy podróż wewnętrzna, na spotkanie ze wszystkim, co z siebie wypieramy, a co jest przecież niezbędnym elementem naszego jestestwa.

Duchowość to poszerzone rozumienie i wyjście poza pragnienie bycia „nieskażonym”. Jest to pragnienie dość idealistyczne i niemożliwe do osiągnięcia w warunkach ziemskich. Wszak nie da się zastosować jednego modelu zachowania (np  łagodny spokój albo dobrotliwość) pod wszystkie sytuacje. To teoretycznie jest możliwe, gdy żyjemy w odosobnieniu, w jakimś bezpiecznym zamknięciu, np w klasztorze. Ale w praktyce – staje się niemożliwe, gdy jesteśmy wśród ludzi, gdy konfrontujemy się z nieobliczalnym życiem i nieświadomością zbiorową, która czasem szaleje. A wtedy trzeba ją oswoić i wychować, a nie pobłażać i pozwalać by złe nawyki rozpowszechniały się.

To wychowywanie  nie jest możliwe bez konsekwencji i pewnej dominacji „rodzica”, która nie wynika z agresji, tylko z odpowiedzialności.  Jezus walcząc z hipokryzją  i złymi nawykami faryzeuszy, zrobił rozróbę w świątyni. Stanął również przed rozgorzałym tłumem, broniąc kobiety przed ukamieniowaniem.  Nie był wtedy łagodny, o nie. Musiał pokazać swoją siłę i słuszny gniew, bo tłum się cofnął pod naporem jego dobitnych i krytycznych słów. Dlaczego Jezus pokazał wtedy swój ogień ? Czyż nie kłóci się to z naszym wizerunkiem ludzi „uduchowionych”, którzy nie angażują się w sprawy doczesne, odlatują umysłem od „materii”, znieczulając się na ból drugiego człowieka, by nie być uwiązanym w „niskich energiach” ?

Autentyczna duchowość nie jest wypieraniem ludzkich odruchów, tylko nauką  współczucia i szlachetną walką o sprawiedliwość, której na Ziemi brakuje. Taka jest prawda, niezależnie od tego czy wierzymy w jakieś wyższe siły sprawiedliwości, czy nie. Tu i teraz praktycznie na każdym kroku widać, iż rządzą nami zwierzęce popędy, a nie świadomość wyższa. Dlatego, żeby walczyć o ideały w zbiorowej nieświadomości, trzeba mieć obudzony ogień serca, który obdarza duszę niezłomnością i odwagą.

Przychodzi czas w procesie integracji wewnętrznej, gdy rozumiemy, że moc ognia jest niezbędna w jestestwie człowieka, a jego powołaniem jest chronić i ogrzewać, a nie spalać. Kwestia odkrycia jego najlepszego zastosowania w imię miłości i wyższego dobra ludzi, a nie sadyzmu.Wtedy to, co uważaliśmy za „demona” przestaje być „demonem”, za to staje się pełnowartościowym potencjałem Jaźni, który nie zatraca swoich  atrybutów, gdy służy Miłości.

Świadomość swojej ciemnej, ognistej strony,  panowanie nad nią, a także umiejętność jej używania, by utrzymać harmonię i bezpieczeństwo otoczenia, to fundament rozwoju duchowego oraz odpowiedzialności za przestrzeń, w której przebywamy.

<3

Farida Sorana

Jestem doradcą duchowym, pomagam w pracy z podświadomością i jej programami, obszarem cienia, snami, odnajdywaniem wewnętrznej nawigacji, osiąganiem celów życiowych. Więcej 

Chcesz umówić się na sesję telefoniczną ze mną? Napisz: farida.sorana@gmail.com 🙂