Photo by Alvin Estibar on Pexels.com

Jest niemal pewne, że idąc z duchem postępu i nauki, zaniknie potrzeba religii i pochodnych kultów. Odkrywając boskość w sobie i w otaczającej przestrzeni, potrafiąc nawiązywać dialog ze swoim wnętrzem i zewnętrzem, znając uniwersalny język symboli i potrafiąc łączyć w harmonii atrybuty rozumu, serca i seksualności, nie będziemy potrzebować tylu pośredników w tym procesie.

Zaniechamy rozgrzeszających rytuałów, kultywowania przesądów, lęku przed własną ciemną stroną i potrzebą jej egzorcyzmowania na różne sposoby, zamiast po prostu uznać pierwiastek mroku w sobie i opanować go z poziomu miłości i zrozumienia. Tak, jak rodzic wychowuje swoje niesforne dziecko, jednocześnie kochając go bezwarunkowo, bo jest cząstką niego.

Przestaniemy wznosić murowane świątynie, albowiem odkryjemy najważniejszą świątynię ducha – ciało i materię, o które trzeba dbać i chronić przed naszymi destrukcyjnymi instynktami. Nie poznamy prostszej i bardziej odpowiedzialnej duchowości od praktyki współczucia i szacunku do życia, nie krzywdzenia siebie, ani innych stworzeń. Religią naszą stanie się odpowiedzialne partnerstwo w jego różnych wymiarach, już nie układ sługa – pan. Dotyczy to nie tylko złamania stereotypów na temat ról męskich i żeńskich, form dyskryminacji i ostracyzmu, ale też układów patriarchalnych w duchowości.

Pojmiemy wtedy, iż nie podlegamy karom i nagrodom Boga/wyższych sił, prócz tych, które sami sobie stwarzamy na Ziemi. I przestając już uciekać od naszych ziemskich problemów, odkryjemy – w miejsce lęku i niewolniczej zależności – moc sprawczą w działaniach.  Tej mocy kiedyś się wyrzekliśmy, wierząc iż jesteśmy marionetkami tajemniczego przeznaczenia, pionkiem kierowanym przez bogów. Uwierzyliśmy, że swój los mamy przyjmować z pokorą, albowiem jest zapisany „wyżej” i niczego już nie zmienimy.

Pozbawieni wolnej woli, zachowujemy się jak dzieci we mgle. Ulegamy indoktrynacji, przesądom, wierzymy w zły omen, uroki obcych ludzi, złe duchy i energie odbierające nam szczęście. Przypisujemy wpływ na nasze życie wszystkim dookoła, tylko nie sobie.  Na tych lękach i poczuciu bezradności wyrastają religie i niektóre ścieżki duchowe, mające interes w tym, by utrzymać  w nas potrzebę rytuałów i wiarę, że dzięki nim zbawimy siebie,  zapewnimy zdrowie, miłość, pomyślny los. To karmienie tzw. „magicznego myślenia”, które może się stać w końcu jedną z pułapek rozwoju osobistego.

Tymczasem duchowość autentyczną poznasz po tym, iż  prędzej czy później pokieruje ciebie do przekroczenia sfery komfortu, do podważenia wszelkich wygodnych klatek i zabobonów, do nauki samodzielności w myśleniu i czynach.  Z bezwolnego dziecka – Jaźń uczyni ciebie w końcu reżyserem przedstawienia.

Czasem ten „awans” okazuje się szokiem – nie wywyższeniem, którego szukałeś – ale brutalnym zejściem na Ziemię, Czy warto? W tym stanie świadomości i dorosłości duchowej, już nie energie rządzą twym życiem, ale to ty nauczysz się nimi zarządzać  przez materializację idei, które będą prawdziwe dla ciebie i pożyteczne dla ogółu.  Tak Twoja dusza ukazuje swą unikalną cząstkę boskości na Ziemi.

❤

Farida Sorana

Jestem trenerką rozwoju osobistego i duchowości, pomagam w pracy z podświadomością i jej programami, obszarem cienia, snami, odnajdywaniem wewnętrznej nawigacji, osiąganiem celów życiowych. Więcej 

Chcesz umówić się na sesję telefoniczną ze mną? Napisz: farida.sorana@gmail.com 🙂