Poniżej przedstawiam moją interpretację i wyjaśnienia terminów, których używam w swojej pracy jak i twórczości duchowej:

Świadomość: umysł, mający wiedzę o sobie i świecie

Podświadomość, inaczej nieświadomość, Ciało : niewiedza o sobie i świecie.

Świadomość pojedyncza: ego

Świadomość zbiorowa, inaczej nadświadomość: Duch

Osobowość: wyrażenie się świadomości w relacji z otoczeniem. Składa się z archetypów (ról), którą przyjmuje w zależności od potrzeby.

Archetyp, symbol, byt duchowy, postać ze snu – wycinek świadomości mający formę, reprezentujący daną wiedzę umysłu o sobie i świecie. Reprezentuje rolę, składa się z cech i wyglądu. Archetypem może być np brat (rola jaką pełni człowiek wobec drugiego, świadomość co wchodzi w skład tej roli itd), ojciec, mąż, król, wojownik, kłamca, niszczyciel, itd. Umysł sie rozwija poprzez odnajdywanie przeróżnych świadomości ról i łączenie ich w harmonii. Np człowiek uczy się przez życie być synem, mężem, przyjacielem, wojownikiem obrońcą, kochankiem, lekarzem itd. Czyli asymiluje archetypy. Wygląd, forma jest symbolem, pokazuje cechy roli, np symbolem króla jest korona. To atrybut jego pozycji i władzy.

Postacie żeńskie – to potencjały, atrybuty (archetypy) żeńskiego umysłu zbiorowego (Bogini, Materii, żeńskości – wszystkich kobiet). Np Kali reprezentuje siłę niszczycielską Bogini, która karze Boga za jego niedojrzałość. Jej odpowiednikiem jest Lilith. Starsza kobieta ze snu będzie reprezentować Boginię w wersji Matki – Wyższej Jaźni. Dziewczynka ze snu czy bajek i mitów będzie symbolem Bogini jako Córki – Niższej Jaźni.

Postacie męskie – to potencjały i atrybuty (archetypy) męskiego umysłu zbiorowego (Boga, Ducha, męskości – wszystkich mężczyzn). Np Szatan reprezentuje seksualną niedojrzałość męską, a Jezus – ojcowską dobroć i mądrość. Kochanek ze snu będzie reprezentować naszego Ducha w wersji męża, oblubieńca, a chłopiec – Syna (Niższa Jaźń). Starszy mężczyzna w snach, mitach, opowieściach itd to będzie zawsze Bóg w wersji Ojca – Wyższej Jaźni.

Cecha – najbardziej prymitywna cząstka świadomości, wchodzi w skład archetypu. Np archetyp wojownika ma cechy : odwagę, waleczność, skuteczność, siłę

Cień, inaczej demon albo iluzja – uwięziona cząstka świadomości (archetyp, rola) w podświadomości, którą umysł odbiera zawsze w negatywie, zniekształceniu, fałszu, bo reprezentuje niewiedzę ego i jego niezgodę na wystąpienie tej roli w pewnych warunkach. Np cieniem mężczyzny może być homoseksualizm – to niezgoda mężczyzny na to, że w pewnych warunkach postąpiłby jak homoseksualista. Widzi tą cechę męskości w negatywie.

Dusza – Świadomość człowieka, który prześwietlił swoją podświadomość i uwolnił z niej cienie, wiedzę o sobie i świecie. Ego poszerza się wtedy do poziomu świadomości Duszy. Dusza jest harmonijnym, przejawionym na świecie boskim atrybutem szerszego umysłu – Ducha i Materii. Ich dzieckiem. Dusza jest zawsze złożona z męskiej i żeńskiej połówki. Kobiety utożsamiają się z żeńską (Ciałem, umysłem Bogini) a mężćzyźni z męską (Duchem, umysłem Boga).

Duch –  męska emanacja kosmiczna, Świadomość Boga, w najwyższej formie nie ma wyglądu

Bogini – żeńska emanacja kosmiczna, umysł żeński, Ciało, Materia, w najniższej formie nie ma świadomości

Boski seks – Duch uświadamia Ciało, Ciało ucieleśnia Ducha. Na to podobieństwo jest zbudowany akt seksualny – męskość zapładnia żeńskość materiałem genetycznym (informacją) a żeńskość ucieleśnia – nadaje formę rosnącemu dziecku.

Forma – wyrażenie się świadomości

Ciało – wyrażenie się Ducha, jego świątynia, forma, łono, ucieleśnienie jego świadomości. Np ręce oznaczają, że umysł ma tendencje do aktywności, kreacji, działania. Nogi ucieleśniają tą część umysłu, która pragnie penetrować swoją przestrzeń, przemierzać świat i życie.

Ciemność – symbol łona Bogini czyli Ciała, podświadomości, niewiedzy

Światło – symbol świadomości, która zapładnia ciemność wiedzą

Seks – uniwersalne zapładnianie zasady żenskiej przez męską. Seks biologiczny (mężczyzna wchodzi w kobietę), seks kulturowy (ludzie penetrują świat, zapładniają wiedzą czego efektem jest rozwój nauki i sztuki), seks duchowy (adept zaczyna wchodzić w swoją podświadomość, uwalniać Ducha, który zaczyna wchodzić w oczyszczone Ciało – pustkę). Efektem zapłodnienia jest zawsze postęp – biologiczny – rozmnażanie, kulturowy – nowe idee, duchowy – świadomość mesjańska.

Stworzenie świata – zapłodnienie Bogini –  Pra materii przez Logosa (Świadomość Boga). Efektem jest dziecko, złożone z Materii (Ciała) i Ducha (Umysłu), który w niej się wyraża, wykształcając coraz bardziej złożone formy, które pozwolą mu się wyrazić biologicznie, psychicznie i duchowo  (wielowymiarowa ewolucja, odpowiednikiem w skali mikro jest dojrzewanie każdej pojedynczej istoty).

Rozwój duchowy – poszerzanie świadomości poprzez uwalnianie cząstek Ducha (wiedzy) z nieświadomości i scalanie swojego Ducha, który następnie wypełnia oczyszczą podświadomość sobą, powodując dojrzewanie podświadomości do roli Sofii, mądrości Bożej.

Ego – świadomość ciała, ograniczona przez swoją niewiedzę. Innymi słowy jest to świadomość otoczona nieświadomością (Ciałem), i w swej istocie będąca we władzy jej ograniczeń, dlatego cierpiąca. Im bardziej ego poznaje swoją nieświadomość tym się poszerza jego rozumienie i wiedza. Wiedza powoduje większą skuteczność w życiu i radzenie sobie z cierpieniem.

Projekcja cienia – to czego ego nie wie, jest projektowane w negatywie na otoczenie zewnętrzne, co mobilizuje ego do poszerzenia wiedzy i rozwoju

Zasada luster – świat zewnętrzny jest lustrem świata wewnętrznego, stąd wynika zasada projekcji

Zło – niewiedza człowieka na temat natury boskości rzeczy, wobec której dopuszcza się czynów niemoralnych. Uwięziony Duch w podświadomości próbując się uwolnić rozwala swoje więzienie i to ego mechanicznie projektuje na otoczenie zewnętrzne – głównie kobiety i dzieci bo one reprezentują Ciało czyli podswiadomość. Projekcją uwięzionego Ducha w nieświadomości są też choroby, np nowotwór, który rozwala ciało fizycznie, dosłownie.

Jaźń – Uwolniony Duch wypełniający oczyszczone Ciało, zintegrowana męska i żeńska połówka duszy w miłosnej i świadomej komunii

Wyższa Jaźń – rodzice duchowi człowieka, Bóg Ojciec i Bogini Matka, poziom zbiorowej świadomości.

Średnia Jaźń – poziom samoświadomości i jego dopełnienia w Jaźni (anima albo animus, Oblubieniec albo Oblubienica, tzw Bliźniaczy płomień, druga połówka duszy, którą człowiek projektuje na innych ludzi szukając jej cech)

Niższa Jaźń – poziom niedojrzałego Ciała (podświadomości) i Ducha uwięzionego w nim (demonów, cieni). Poziom wewnętrznego syna i córki, które są projektowane na swoich potomków.

Rozwój Świadomości – gdy świadomość człowieka poszerza się w wyniku uwalniania cząstek świadomości z nieświadomości, towarzyszy temu rozbudowa swojej osobowości o cechy pozytywne i negatywne. Rozwój jest nieskończony, ponieważ w każdym istnieniu jest potencjał Absolutu, czyli nieskończoności.

Dobro – świadome używanie każdej cechy jaka istnieje, w imię miłości a nie sadyzmu.

Cień rodowy – dziedziczony z pokolenia na pokolenie Duch uwięziony w Ciele, Niższa Jaźń jest przekazywana kolejnemu pokoleniu aż ktoś nie uwolni wszystkich cieni i wzorców.

Po śmierci – To co uwięzione w nieświadomości zostaje na ziemi i przechodzi na innych ludzi, najczęściej potomków. Z kolei świadomość człowieka zostaje uwolniona z ciała fizycznego i wraca do rzeczywistości swoich rodziców duchowych – do Wyższej Jaźni, z całą wiedzą jaką nabył za życia.

Śmierć fizyczna – oczyszczenie formy, przestrzeni, ciała i przygotowanie do nowego początku. Dla Ciała, śmiercią fizyczną i transformacją jest Duch.

Śmierć duchowa – oczyszczanie świadomości i przygotowanie do nowego początku. Dla Ducha śmiercią duchową i transformacją jest pustka – Ciało.

Wolna wola – prawo człowieka do ucieleśnienia woli wyższej w zniekształceniu i błędach, żeby się uczyć i dojrzewać.

Wola wyższa – powołanie człowieka, przeznaczenie duszy, która ma wyrazić atrybut umysłu zbiorowego – Boga (Ducha) od którego pochodzi.

Zniekształcenie – odbiór rzeczywistości przez pryzmat negatywnych projekcji ego (jego niewiedzy, lęków, liniowego myślenia).

Paradoks – perspektywa łącząca przeciwieństwa w harmonijną pełnię, np agresja łączy się z kreacją w harmonii, bo jedno nie może istnieć bez drugiego. Żeby coś kreować, musi być najpierw coś zniszczone (np malarz niszczy biel płótna, żeby nałożyć na niego obraz).

Ekstaza – Duch wypełniający dany obszar Ciała (podświadomości) w miłości i seksualnej namiętności. Akt Boga i Bogini w Jaźni człowieka. Odpowiednik Kundalini. Zapładnianie Ciała Duchem – Świadomością wyższą.

Niedojrzały Duch – to syn, Duch dziedziczny, uwięziony w Niższej Jaźni pod postacią demonów, cieni itd, które człowiek projektuje od urodzenia na otoczenie. Stąd traumy i cierpienie, przemoc, które się wydarzają od dzieciństwa ze strony mężczyzn w stosunku do osoby, która nosi w sobie niedojrzałego Ducha. Niedojrzały Duch nie jest połączony z umysłem nadrzędnym, dlatego brakuje mu świadomości i wiedzy.

Niedojrzałe Ciało – to dziedziczna, rodowa Bogini córka – Ciało, która nosi w sobie uwięzionego Ducha, i nie umie być dla niego matką. Pastwi się nad nim i stąd demony żeńskie, wyrodne matki, przemoc matki wobec dzieci, toksyczne kobiety wobec mężczyzny. Niedojrzałe Ciało nie jest połączone z umysłem nadrzędnym, dlatego brakuje mu świadomości i wiedzy.

Sofia – oczyszczona podświadomość ze wszystkich cieni, dojrzałe Ciało wypełnione Duchem w błogości. Jest dzięki temu mądrością Bożą, czyli ucieleśnia życie w sposób mądry a nie chaotyczny jak to było wcześniej, gdy była nieświadoma.

Wzorzec albo program – uwięziony Duch (cząstka świadomości) w podświadomości, który jest oderwany od Wyższej Jaźni. Jak robot powtarza w danej formie te same czynności. To może być np kompulsywna masturbacja, lęk przed określonymi zdarzeniami, powtarzanie tych samych zachowań w określonych sytuacjach. nałogi itd. Wzorców ani programów nie da sie usunąć z podświadomości, można jedynie je doskonalić, poszerzać.

Doskonalenie wzorca – uwalnianie Ducha z formy i jego łączność z Wyższą Jaźnią powoduje, że dany program się poszerza, i zaczyna wyrażać coraz doskonalej, będąc aspektem powołania. Np nałóg papierosowy zmienia się w natchnienie (dym – to symbol Ducha, tchnienia). Albo lęk przed ludźmi odkrywa drugi biegun – pracę z nimi. I tak dalej

Dualizm – istnienie dwóch biegunów w jakiejkolwiek relacji, poziomie rozpatrywania rzeczywistości. Wszystko ma swój drugi biegun, łącznie z Absolutem, który wchodzi w relację z innym Absolutem. Plus i minus, zasada polaryzacji męskiej i żeńskiej emanacji. Podstawa relacji miłości we wszystkich jej odcieniach, którą człowiek uczy się od cierpienia i gwałtu po empatię i dobro.

Zasada względności – jeśli cos jest iluzją na danym poziomie, to na innym jest prawdą. Nie ma ani jednej rzeczy, która by nie reprezentowała swojego przeciwieństwa, tyle, że na innym poziomie rozpatrywania, czy perspektywy.

Miłość – coraz bardziej świadome połączenie intelektu z emocjami, w tym namiętności i seksualności, ukierunkowane na relację z drugą stroną. Nieskończoność relacji.

Druga połówka duszy – nasze boskie dopełnienie, ideał męskości albo żeńskości, który projektujemy na różnych partnerów życiowych. Po śmierci wracamy do swojej drugiej połówki duszy.

Chrystus, świadomość chrystusowa – zjednoczona Jaźń, Duch wypełniający Ciało, dzięki czemu ma wpływ na świat (ciało jest mapą świata, zgodnie z zasadą fraktala). Dlatego może być Mesjaszem i Zbawcą, działając przez człowieka.

Lilith – odrzucona część żeńskości związana z nierządem i seksualnością kobiety, która jest stworzona do przyjmowania nieskończoności aspektów Boga. Wielość partnerów symbolizuje wielość przejawów umysłu Boga. Lilith jest również związana z uniwersalnym symbolem ciemności (łona Bogini) jako niszczycielskiej pustki, która pożera Ducha, zamiast go przyjąć w błogości. Symbolizuje niedojrzałą żeńskość, niedojrzałe Ciało, dla której męskość (Duch) jawi się negatywnie, stąd próba jego uśmiercenia. Uniwersalny symbol męskiej kobiety, typ femme fatale, niszczycielki.

Szatan – odrzucona część natury Chrystusa albo Boga, związana najczęściej z seksualnością, niszczeniem i śmiercią. Uwięziona wiedza na temat tych atrybutów Boga, będzie jawić się człowiekowi demonicznie. Stąd biorą się też inkuby i sukkuby, gwałciciele, mężczyźni czyniący krzywdę kobietom i dzieciom, bo nie panują nad swoim popędem seksualnym i agresją. Szatan symbolizuje niedojrzałość męską, która pragnie niszczyć cielesność, w jakimkolwiek wymiarze istnienia – od kobiet i dzieci po zwierzęta, ziemię.

Zasada jak na górze tak i na dole – każda rzecz zawiera się w rzeczy większej. Nasze ciało zawiera się w ciele szerszym – materii, a nasza świadomość zawiera się w swiadomości szerzej, zbiorowej (ducha).

Fraktal – każda rzecz jest zbudowana na podobieństwo rzeczy szerszej w jakiej istnieje. Mikro i makro komos. Ciało jest mapą materii, a ego jest mapą swiadomości ducha. Dlatego nie istnieje ani jedna zbędna rzecz na świecie, kwestia tylko rozpoznania jej boskiego potencjału.

Cierpienie – odczucie uwięzionej wiedzy, ducha, który próbuje się uwolnić z nieświadomości. Stan niewiedzy. Cierpienie jest katalizatorem prawdy, a prawda wiedzą, która uwalnia z cierpienia.

Prawda – uwolniona wiedza na temat siebie i rzeczywistości, dzięki której jest możliwy postęp i radzenie sobie z cierpieniem w sposób coraz bardziej świadomy.

Pustka – jest to podświadomość, łono Ciała, Bogini. Dwa rodzaje pustki – cierpienie , gdy jest w niej uwięziony Duch, i najwyższa rozkosz, gdy uwolniony duch ponownie w nią wchodzi z wiedzą i świadomością.

Pełnia – pustka wypełniona świadomością, Bóg wypełniający sobą Boginię. Duch tańczący w Ciele. Połączenie przeciwieństw w Jaźni do poziomu harmonii. Wiedza nt natury swojej boskości, przebudzenie w miłości.

Ewolucja – dążenie do różnicowania się natury w obrębie zbiorowego umysłu. Różnicowanie i specjalizacje świadczą o coraz większej wiedzy zbiorowego umysłu, który z monolitu (niewiedzy) staje się mozaiką (wiedzą o swoich poszczególnych aspektach, łączących się harmonijnie w coraz większy system).

Ewolucja biologiczna – wyrażania sie Ducha w Materii i kształtowanie takich form, które pozwolą mu sie wyrazić coraz bardziej świadomie.

Ewolucja duchowa – wyrażanie się Ducha w ludziach, inspiracje kulturowe, ezoteryczne, naukowe i językowe, pozwalające się Duchowi porozumiewać coraz bardziej świadomie i systematyzować wiedzę o sobie i Materii – swojej drugiej połówce.

Androgynia – Efekt zjednoczonej męskości i żeńskości ,  ich seksualnego aktu. Wyłonienie nowego potencjału – nowej świadomości, która będzie dojrzewać do nowego poziomu męskości albo żeńskości. Analogią jest powstanie dziecka ze współżycia rodziców, które na początku jest androgyniczne a potem dojrzewa płciowo, dzięki czemu jest zdolne do relacji miłosno-seksualnej.

Hybryda – stan uwięzionej męskości w żeńskości, Duch uwięziony w Ciele, co powoduje fałszywą tożsamość męskich kobiet oraz żeńskich mężczyzn.

Integracja Jaźni, tożsame z rozwojem duchowym – odkrywanie wszystkich aspektów swojej natury i natury swojej drugiej połówki – dopełnienia w Duszy. Wydobywanie tych aspektów (cieni) z nieświadomości i poprzez rozumienie ich paradoksów, integracja z świadomością, poszerzanie swojej wiedzy i wychodzenie z negatywnych zniekształceń typu lęki, zło, cierpienie itd do poziomu miłości.

Integracja Ducha – wydobywanie z nieświadomości potencjałów męskich ukrytych w demonach i cieniach męskich i integracja poprzez rozumienie z umysłem Wyższej Jaźni męskiej

Integracja Ciała – wydobywanie z nieświadomości potencjałów żeńskich ukrytych w demonach i cieniach żeńskich, następnie ich integracja poprzez rozumienie z umysłem Wyższej Jaźni żeńskiej.

Cień zbiorowy – niewiedza na poziomie większej zbiorowości, Duch uwięziony w podświadomości (ciele) zbiorowej. Na przykład ISIS jest przykładem działania cienia zbiorowego arabów, ich negowanego z pokolenia na pokolenie wartości kobiet, blokowania cielesności i seksualności co później wybucha z ogromną siłą, w formie przemocy. Obrazuje niedojrzałego Ducha tej kultury, nieumiejętności panowania nad swoim popędem i braku świadomości co do natury żeńskości, którą degradują.

Umysł zbiorowy albo zbiorowa świadomość (Duch, Wyższa Jaźń) – umysł grupujący w sobie więcej umysłów. Ludzie zawierają się w umyśle zbiorowym, którego są pojedynczymi aspektami. Umysł zbiorowy (Duch świata) ma osobowość i samoświadomość, dlatego społeczności ludzkie mają swoje cechy i zwyczaje, mentalność zbiorową, wyróżniającą na tle innych społeczności. Duch danej społecznosci wchodzi w skład szerszego umysłu, a ten jeszcze szerszego. Stąd mamy tendencje do jednoczenia (internet), globalizm itd. To wyraz dążenia Umysłu naszej Ziemi do jednoczenia swoich różnych poszczególnych podświadomości w harmonijny system.

Umysł pojedynczy – umysł człowieka grupujący swoje cechy wyrażane przez archetypy czyli cząstki świadomości. Archetypem może być np brat (rola jaką pełni człowiek, świadomość co wchodzi w skład tej roli itd), ojciec, mąż, król, wojownik, kłamca, niszczyciel, itd. Umysł sie rozwija poprzez odnajdywanie przeróżnych świadomości ról i łączenie ich w harmonii. Np człowiek uczy się przez życie być synem, mężem, przyjacielem, wojownikiem obrońcą, kochankiem, lekarzem itd. Czyli asymiluje archetypy, wiedzę o wypełnianiu tych ról względem otoczenia (ludzi, świata czy Boga).