Ludzie lubią obwiniać zło na świecie działalnością istot z drugiej strony kurtyny.  Od zarania dziejów, zwalano winę na bogów, demona, Szatana i jego upadłe anioły,  diabły itp. W dzisiejszych czasach modni są archonci,  reptilianie  demony itp. Nie ma znaczenia czy są to bogowie, demony czy źli kosmici. To tylko przebranie uzależnione od symbolów i archetypów kulturowych, zakorzenionych w naszej jaźni.

Cały astral ludzkości dzieli się na podobieństwo naszej jaźni bo jest przecież jej odbiciem, projekcją zbiorowego umysłu:

– na  nieuświadomione aspekty Ducha i Materii, które jawią się toksycznie, ponieważ reprezentują uwięzione potencjały Świadomości, odrzucone przez ludzi z powodu braku wiedzy i lęku. Te istoty duchowe albo wyrażają swoją toksyczność wprost (cień ujawniony) pod postacią mrocznych, demonicznych agresorów, albo w ukryciu (cień nieujawniony). Cień ukryty działa pod postacią tzw fałszywego światła walczącego z ciemnością (które może przybrać postać Boga, Jezusa i innych świętych archetypów walczących z siłami zła, czyli uwikłanych w generujące cierpienie dualizmy)

– uświadomione i zasymilowane aspekty Ducha i Materii.  W psychice to będzie np uczucie prawdziwej, i weryfikowalnej życiowo oraz w stosunku do bliźniego pełni, wolności, szczęścia, wyzwolenia, miłości, samorealizacji i intuicji. Te istoty duchowe reprezentujące męski (Duch, Świadomość) albo żeński przejaw Absolutu (Ciało, Materia), są rozpoznane przez człowieka i ujawniają swój potencjał w pełni, bez zanieczyszczających form. Są efektem wyzwolenia umysłu z dualizmu i wewnętrznych podziałów co ma miejsce po zintegrowaniu cienia w wymiarze duchowym.  Rzadko pojawiają się  gdy jesteśmy uwikłani w relacje jakiejkolwiek „walki duchowej”, ponieważ sama walka świadczy o nieprzepracowanym cieniu i podzielonej  jaźni. Dopiero po wyjściu z gry Światło-Cień, z dualizmu dobra i zła, przy końcowych etapach integrowania cienia , istoty te pojawią się jako zintegrowany i scalony obraz Wyższej Jaźni, Boga i Bogini – Ducha w komunii z Ciałem, Dnia połączonego w miłości z Nocą.

Wszystkie te istoty to odbicie naszego jestestwa, odbicie stanu naszego Ducha i Ciała (Boga i Bogini w Jaźni), więc nie mają nad nami władzy absolutnej – o ile sami nie oddamy im siebie świadomie.

Jak wcześniej wspomniałam, nie jest istotne w jakim przebraniu widzimy te istoty. Liczy się czym emanują i jakie owoce wydają w naszym realnym życiu i w stosunku do drugiego człowieka. „Po owocach ich poznacie” – czyli nie po tym czy są piękne i świecą, tylko czy prowadzą do wewnętrznej wolności i miłości,  lub też zniewalają, karmią ego i wiążą ze sobą, żeby żerować na ludzkiej uwadze, wikłając w paranoję walki z szeroko pojętym cieniem.

Pomimo oczywistego wpływu aspektów „ciemnej strony” na ego warto zrozumieć, że wszystkie istoty duchowe są potencjałami naszej osobistej jaźni, aspektami Ducha – Wyższej Jaźni, którą odbieramy przez nieuświadomione i nieprzepracowane wzorce podświadomości . Podświadomość automatycznie projektuje na istoty duchowe, ludzi i świat, stan swojego wnętrza. Dlatego wszelkie teorie spiskowe typu archonci opanowali świat czy „świat jest kontrolowany przez Reptilian” albo świat opanowany przez siły zła, demony  itd są przesadzone i przenoszą ciężar odpowiedzialności za zło na istoty duchowe (będące uwiezionymi, wypartymi aspektami podzielonego Ducha). To tylko świadczy o wąskiej perspektywie i niezintegrowanym cieniu twórców tych  teorii spiskowych i  channelingów jakie otrzymują. Należy pamiętać, że istoty duchowe odłączone od Ducha nie mają wyjścia, są uwięzione we wzorcu, muszą wzbudzać w nas uwagę, bo po prostu się nią żywią, tak jak nałóg czy obsesja żywi się myślą i emocją umysłu. Ale to człowiek decyduje o tym, czy chce się poddać temu nałogowi. Ma wolny wybór i określony próg motywacji do wyjścia z tej relacji, determinowany tym, co go spotyka w życiu ,jako konsekwencja praktyki duchowej.

Kiedyś byłam związana z pewnym duchowym „mistrzem”, który dostawał przekazy o demonach, opanowujących świat i dusze ludzi. Niestety wpadł w paranoję – ze cały świat jest kontrolowany przez zło, że on jeden jest wybrany i że ludzie muszą się z nim połączyć, żeby przeciwstawić się negatywnym siłom. Wymyślił sobie urządzenia w kształcie piramidy, które mają oczyszczać atmosferę z demonicznej energii i zrobił wokół siebie sektę ludzi, wyznawców, którzy wierzyli w jego moc przeciwstawienia się złu. Co najważniejsze – jego walka z „cieniem” doszła do takich absurdów, że mistrz cieszył się każdą tragedią jaka wydarzyła się na świecie – bo była ona dowodem na jego działanie „oczyszczające świat ze złych wibracji”. Warto dostrzec ten groteskowy mechanizm cienia – mistrzowie głoszący apokalipsę i nienawidzący zła, zawsze się cieszą, gdy media informują np o katastrofach, zapowiedzi wojny i innych nieszczęściach. Oni nie mogą się doczekać tej „wojny”, tej apokalipsy, tego cierpienia – tak naprawdę nie mogą sie doczekać konfrontacji z własnym cieniem i ostatecznego wyzwolenia z dualizmu i wojny dobra ze złem, która jest ich obsesją i zniewoleniem.

Zapominamy  o tym, że Zło nie istnieje dzięki Reptilianom, ani diabłom, demonom czy archontom. Zapominamy o tym, że tutaj na ziemi, w wymiarze czynienia, w wymiarze fizycznym, za zło jest odpowiedzialny  człowiek.

O ile Duch uwięziony w nieświadomości człowieka zachowuje się jak demon, cień, Szatan itd, co szczegółowo opisuję w cyklu Mandala Cienia, przyczyniając się do projekcji cierpienia wewnętrznego na życie zewnętrzne, tak mimo wszystko, w wymiarze fizycznym role się odwracają. To świat i wymiar człowieka, a nie istot duchowych. Tutaj człowiek ma wolny wybór i decyduje o sobie i o tym co robi w stosunku do bliźniego. Dlatego  dopóki nie weźmie odpowiedzialności za siebie i innych, nigdy nie będzie lepiej.

Historie o rzekomej władzy astralnego „zła ” w postaci reptilian, demonów, upadłych aniołów, Szatana,  archontów czy lewiatanów nad światem, przerzucają ciężar odpowiedzialności z człowieka na coś, co tak naprawdę nie istnieje z punktu widzenia żywego człowieka, jest iluzją, zniekształceniem.

Mesjasze wzywający na pomoc dobrych kosmitów i Jezusów, medytujący w intencji zniszczenia „demonicznych energii”, widzący wszędzie zło i przesłanki do apokalipsy, tak naprawdę wzmacniają cienia i hamują postęp duchowy ludzkości, ponieważ utwierdzają w przekonaniu, ze to co jest w kompetencji ludzi, tak naprawdę istnieje dzięki  istotom i energiom z astrala, czy ogólnie wymiaru duchowego. Otóż nie, istoty duchowe odłączone od Wyższej Jaźni są podrzędnymi aspektami umysłu człowieka, a nie jego władcami. Władcą swojego umysłu jest człowiek.  Nad nim jest  Absolut, który jest Miłością – ponad dobrem i złem. Absolut odbieramy przez  Wyższą Jaźń – w wersji męskiej to będzie Duch, Logos, Bóg,  a żeńskiej – Bogini, Materia, Ciało (Pustka). To ucieleśniona, wyższa świadomość. Niemniej przy nieprześwietlonej podświadomości i niezintegrowanych cieniach, ciało duchowe jest niescalone, tym samym odbiór Boga jest zanieczyszczony przez iluzje i projekcje, jakie tworzą cienie w umyśle człowieka (stąd mamy np okrutnych bogów domagających się ofiar, albo niektóre, psychopatyczne przejawy Jahve w Starym Testamencie).  Mimo wszystko decyzja o „złu” istnieje tu i teraz, w wolnej woli każdego człowieka.  Dlatego należy być uważnym, zacząć od zintegrowania własnego cienia, żeby wyjść z klatki dualizmu i fałszywych projekcji. Kierować się miłością do bliźniego, (co nie oznacza bierności wobec zła), zapełniać emocjonalną i duchową pustkę ludzi, którzy raniąc innych, tak naprawdę ranią siebie, otoczyć opieką człowieka i jego demony, nauczyć go, w jaki sposób ma je nie niszczyć (niszczenie i walka z cieniem tylko go wzmacnia), tylko zaakceptować, pokochać, rozjaśnić świadomością i właściwie ukierunkować zbuntowane aspekty Jaźni. Wskazywać na konsekwencje fizyczne, psychiczne i duchowe wyboru zła.