Timothy Eberly on unsplash

W praktyce osobistej, wielu wgłębia się w ciemność (sferę nieświadomą/wypartą), by odnajdywać w niej okruchy światła – unikalne barwy duszy. Jednocześnie odkrywa się ducha, w pewnym sensie „umysł większy”, który przez duszę pragnie przemawiać. Dusza jest jego naczyniem,  zindywidualizowaną, gęstszą emanacją.  W niej zawiera się tożsamość jeszcze bardziej ograniczona, ale i podstawowa – zwana ego – zazwyczaj uwikłana we wzorcach z dzieciństwa, która w trakcie rozwoju osobistego dojrzewa do tego, by duszę swą wyrazić jak najlepiej w danym życiu.

Głębiej mamy podświadomość/nieświadomość oraz ciało – materializacja naszej istoty. W rozwoju osobistym prześwietlamy poziomy jestestwa i łączymy w Jedność, dzięki czemu komunikacja między poszczególnymi umysłami jest bardziej harmonijna. Niektórzy upraszczają strukturę człowieka, łącząc te poziomy i nazywając z ezoteryki : Wyższą Jaźnią (duch), Średnią Jaźnią (dusza), Niższą Jaźnią (ciało). Albo po prostu nadświadomość – świadomość – podświadomość. Sposobów podziału istoty ludzkiej jest w ezoteryce wiele, ale nie ma znaczenia, na ile części podzielimy jabłko. W zależności od danej praktyki duchowej można sięgać po odpowiednie systemy.

W rozwoju osobistym, przez pracę z podświadomością i ciałem,  prześwietlamy i oczyszczamy swoje różne wzorce, składamy odnalezione okruchy w większą całość i uczymy być najlepszą formą wyrazu dla duszy. Z moich doświadczeń i obserwacji zbiega się to z odkrywaniem swojej niepowtarzalności i powołania. Oczywiście to powołanie może zmieniać się w czasie. Nie stoimy w miejscu, tylko doskonalimy swoje umiejętności i talenty. Człowiek w swoim mroku odnajduje światło  – pasję, która go uszczęśliwia, nadaje sens życiu i w której po prostu się spełnia.  Co najważniejsze – człowiekowi przebudzonemu nie przeszkadza to, że inni ludzie mają inne drogi. Rozumie, że każdy podąża swoją ścieżką duszy, która odkrywa docelowo swoją niepowtarzalność.  W stanie świadomości duszy, nie atakujemy ludzi, którzy się od nas różnią, bo potrafimy dotrzeć głębiej – do Miłości, która stwarza w Jedności wielość.

Akceptujemy, że jedna dusza specjalizuje się w materii, inna w sprawach ducha. Nie ma gorszych i lepszych ludzi,  jest za to rozwijająca się różnorodność, która odbija nieskończony umysł Boga. Jeden będzie od nauki pozytywnego myślenia, inny od pracy z ciemną stroną ducha. Ktoś specjalizuje się we wróżbach, prekognicji i energiach, ktoś inny będzie biznesmenem, inicjatorem akcji charytatywnych i tak dalej.. Idee, którymi żyjemy to właśnie głos duszy, pasja…Człowiek odkrywa swoją „działkę” w której jest najlepszy dla siebie oraz potrzebny innym ludziom, którzy z nim rezonują.

W mozaice wielości przegląda się zbiorowa, wyższa świadomość  – boska… Tak jak my przyglądamy się naszym różnym potencjałom i postaciom wyłaniającym z nieświadomości, integrując je, podobnie Istota Boska przygląda się duszom – swoim aspektom dążąc do ich zjednoczenia w sobie.  Człowiek odnajdując swoje miejsce w tej układance przyciąga inne puzzle -ludzi, którzy mają podobne energie, podobne dusze. I tak składamy się w większe całości, paradoksalnie wciąż zachowując swoje poczucie unikalności.

Człowiek przebudzony rozumie, że nie ma jedynych słusznych dróg czy w pewnym sensie prawd objawionych, bo to, co dziś uznaje za iluzję, jutro może być jego prawdą, a to co dziś uważa za prawdę, za jakiś czas odkryje jej iluzoryczność. To nie znaczy oczywiście, że należy zamilknąć, zamknąć się w pustelni i być jak kamień, bo „wszystko jest iluzją”. Jaka jest rada? Jak zwykle równoważąca 🙂 Warto być sobą i robić swoje na dzień dzisiejszy, zgodnie z pragnieniem duszy. Jak najbardziej należy poznawać i analizować rzeczywistość, bo z dualizmów się stwarzamy i uczymy składać w jedność, ucząc paradoksów. To jest postęp, gdy potrafimy nazywać rzeczy po imieniu, rozumiejąc ich istotę. Ale nie przywiązujmy się aż tak bardzo do tego co robimy teraz i co myślimy, bo jesteśmy dynamiką duchową i materialną. Rzeką, która płynie ku oceanowi. W efekcie ta perspektywa, która ogarnia jak najwięcej i umie poskładać wielość w jedność, najbardziej przybliża się do natury boskości..

Dusza szanuje różnorodność, w jakiej istnieje i z jakiej się stwarza. Wchodzimy w interakcje z bliźnimi, ale uczymy się akceptować odmienności, bo w nich też możemy się przeglądać. Jeśli mamy potrzebę agresywnie atakować bliźniego za jego odmienność (np. orientację seksualną, kolor skóry, płeć, zawód, zainteresowania, wiara itd.), to znak, że szukamy w nim cząstki siebie i warto się przyjrzeć swojej „ciemnej stronie”.  W tej perspektywie ograniczoną i niedojrzałą świadomością kieruje się ten, kto pragnie siebie wywyższać przez negację innych. To jeden z popularnych wzorców ego, skupionego na sobie i pragnącego się dowartościować kosztem otoczenia. Czy osoba praktykująca duchowo ma być w takiej sytuacji bierna i niewzruszona ? Moim zdaniem nie. Gdy dzieje się nieprawość i naruszanie godności osobistej bliźniego obowiązkiem moralnym  jest reagować i nie zgadzać z postępowaniem oprawcy.

Dążymy do lepszego, bezpieczniejszego świata, w którym każdy znajdzie swój udział.  Żeby było to możliwe, należy przeciwstawić się agresji i mowie nienawiści.  Miłość w wydaniu duszy staje się odpowiedzialnością zbiorową, a nie tylko zakotwiczaniem w swojej sferze komfortu. Niezależnie jednak z jaką sytuacją mamy do czynienia, warto pamiętać o zachowaniu kultury osobistej i szacunku należnemu każdej istocie, czego uczy duchowość i jej najpiękniejsza ścieżka – Serca.

Jeśli dany etap nauki jest za nami, to wtedy warto się dzielić wiedzą uwalniającą z danego schematu, żeby pomagać innym. Dusza jest unikalną drogą, czasem łączącą się z drogami innych a czasem odłączającą i podążającą gdzie indziej. Najważniejszą i najprostszą duchowością  jest żyć w spełnieniu w materii tak, by sobie i bliźnim nie czynić krzywdy. Wyzwaniem duszy jest rozświetlanie materii – uszczęśliwianie swojej przestrzeni (siebie i innych) na tyle, na ile jest to możliwe w danym cyklu. Dusza, która mocno wzrasta korzeniami w materię, może rozkwitać z błogosławieństwem Słońca.

❤

Farida Sorana

Jestem trenerką rozwoju osobistego i duchowości, pomagam w pracy z podświadomością i jej programami, obszarem cienia, snami, odnajdywaniem wewnętrznej nawigacji, osiąganiem celów życiowych. Więcej 

Chcesz umówić się na sesję telefoniczną ze mną? Napisz: farida.sorana@gmail.com 🙂